Η Σουζάνα έφερε στο μαγαζί μου στο Woodpicker δύο καρέκλες ξύλινες με σκούρο βερνίκι και ήθελε να τις φτιάξει για να ταιριάζουν με το σπίτι της που είναι σε απαλούς τόνους. Ήταν δυο όμορφες καρέκλες με σκαλίσματα στην πλάτη. Ψάχνοντας απόχρωση , μια μας άρεσε το Paloma, και την άλλη το Emile . Αποφασίσαμε λοιπόν
Ποιος δεν ονειρεύτηκε να πάει ερωτευμένος στο κάστρο της Μονεμβασιάς, να τριγυρίσει αυτόν τον υπέροχο παραδοσιακό οικισμό με το ταίρι του, να κολυμπήσει βουτώντας από το Πορτέλο, να πιεί καφεδάκια και ποτά μέσα στην ιστορία; Όταν με κάλεσε η Νάνσυ με την Ηλέκτρα να φτιάξουμε το καφενείο στον παραδοσιακό ξενώνα Ρίτσου που αποτελεί μέρος του
Ένα μικρό επιπλάκι πήρε σειρά για μεταμόρφωση. Η έμπνευση, ένα ρυζόχαρτο με πουλιά και μουσικές νότες. Μου είχε κεντρίσει το ενδιαφέρον γιατί η μικρούλα μου αγαπά πολύ τα πουλάκια και η κόρη μου η μεγάλη αγαπά ιδιαίτερα την μουσική. Πρώτο χέρι Original και δεύτερο χέρι όλο το έπιπλο Duck Egg Blue. Βαφτήκαν και τα εσωτερικά
Ανακάλυψα πριν από κάποια χρόνια το “Chalk PaintTM της Annie Sloan” στην Αθήνα από το Woodpicker, γνώρισα την ίδια την Annie Sloan και κάπως έτσι άρχισαν όλα… Είμαι Πτυχιούχος Μηχανικός Ανακαίνισης που παραλληλα με την εργασία σε αρχιτεκτονικό γραφείο δούλευα για πολλά χρόνια στο καρναβαλικό συνεργείο του Δήμου Πατρέων στο πλευρό του Πέτρου Βρυώνη, πάνω
Μεγαλώνοντας στα Γιάννενα σε ένα περιβάλλον που είχε πάντα στο προσκήνιο την επινόηση έξυπνων τεχνικών κατασκευής, κληρονόμησα από τον πατέρα μου την ανάγκη να δημιουργώ. Έχοντας την εμπειρία της βαφής των επίπλων από παλιά, ανακάλυψα στο Chalk Paint της Annie Sloan την συνταγή της επιτυχίας στη μεταποίηση των επίπλων. Κάποιος που θα περάσει το κατώφλι
Μεγάλωσα στην Αθήνα, σε ένα απ’ αυτά τα σπίτια με το καρυδένιο σκρίνιο απ’ άκρη σ’ άκρη στο μεγάλο τοίχο,τη σκαλιστή λουστραρισμένη τραπεζαρία που “άνοιγε” μόνο τις γιορτές, ένα μικρό τραπεζάκι με το τηλέφωνο σε μια γωνιά – σετ με το τραπεζάκι του σαλονιού και, παρολο που με ξεκουράζει αυτή η εικόνα, πάντα θα ήθελα
Μεγάλωσα σε ένα σπίτι με παλιά έπιπλα. Η σχέση με τον πατέρα μου ήταν η κυριακάτικη βόλτα στο Μοναστηράκι , στα παλιατζίδικα της Αθήνας. Οι δυο μας. Με έκανε να νιώθω σπουδαία. Με ρώταγε. Σ αρέσει αυτό, να το πάρουμε? Έτσι τα έπιπλα , οι αντίκες , τα όμορφα πράγματα έγιναν μέρος της ταυτότητας μου.
